Ticket to ride (Wsiąść do pociągu) – Europa
Ticket to Ride to jedna z najprzyjemniejszych gier, w jakie grałam. Graliśmy w edycję Europa, są też jednak dostępne inne wydania, z innymi mapami, np. USA (która jest łatwiejsza), Azja, a także sporo dodatków, które, mam nadzieję, zakupimy i przetestujemy w przyszłości. Przyglądałam się tej grze z niepewnością od dłuższego czasu, a ostatecznie przekonała mnie do jej sprawdzenia pani Dorota Zawadzka (Superniania), chwaląc ją u siebie na Facebooku.
Celem gry jest zdobycie jak największej ilości punktów. Punkty zdobywamy poprzez zajmowanie tras kolejowych wagonami w określonych kolorach. Pociąg o określonej ilości wagonów ma określoną ilość punktów, im dłuższy, tym więcej. Ponadto dodatkowe punkty zbieramy realizując trasy, które losujemy na początku gry. Trasę uznaje się za zrealizowaną, gdy jej krańcowe punkty połączone są za pomocą naszych pociągów. Jeżeli nie uda nam się zrealizować danej trasy – tracimy punkty dedykowane tej trasie. Dostajemy też dodatkowe punty za posiadanie najdłuższej linii kolejowej spośród wszystkich graczy. Można też budować stacje, które ułatwiają realizowanie tras lub dodają punkty, gdy są niewykorzystane i trasa została zrealizowana bez ich udziału.
W edycji „Wsiąść do pociągu: Europa” gracze poruszają się, jak sama nazwa wskazuje, po mapie Europy. Zaznaczone są na niej kolorowe trasy, które gracze zajmują swoimi wagonami, o ile wcześniej zbiorą odpowiednią ilość kart w potrzebnym kolorze. W każdej turze gracz może do wyboru: wyciągnąć kolorową kartę, zająć trasę pociągiem, dobrać dodatkową kartę trasy (jeżeli mu się to uda to dostanie dodatkowe punkty), albo wybudować stację. Zasady są proste, po jednorazowym wyjaśnieniu można już grać.
Rozgrywka toczy się w bardzo przyjemnej atmosferze, nie ma czasu, żeby komuś psuć szyki, bo trzeba realizować własne trasy. Co nie zmienia faktu, że czasem właśnie realizowanie własnej trasy może popsuć komuś plany, jeżeli w jakiejś części trasy się pokryją. Sporą rolę odgrywa czynnik losowy, ale nie jest to w ogóle dojmujące, a wręcz przeciwnie, dodaje smaku grze. Wykonanie bez zarzutu, natomiast plansza jest całkiem duża, potrzebne jest też miejsce na rozłożenie kart, itp., więc przygotujcie odpowiednią ilość miejsca, jeżeli zdecydujecie się zagrać :)
„Ticket to Ride: Europa” spodoba się graczom w każdym wieku oraz każdej płci. Spokojnie mogą grać w nią rodziny z dziećmi, a także pary lub większe grupy dorosłych i mieć z tego frajdę. To jedna z moich ulubionych gier, zdecydowanie polecam wszystkim miłośnikom planszówek, niezależnie od tego, czy grywają często, czy sporadycznie.
Moja ocena: 5/5
O Ticket to Ride słyszałem już od dłuższego czasu, ale jakoś tak zawsze gra wydawała mi się dość nieciekawą układanką. Na stronie producenta można było jednak rozegrać kilka partii darmowych, a zarówno na PC jak i na tabletach można nabyć dość tanią (ok. 40 zł) wersję elektroniczną „Ticketa”. Ta właśnie wersja pochłonęła mnie na dobre, a planszowy odpowiednik jest równie przyjemny. W odróżnieniu od np. Memoir 44, którego wersja online jest nieporównywalnie wygodniejsza od planszowej (kwestia rozstawienia przed grą), Ticket rozstawia się bardzo szybko i można błyskawicznie zacząć grę.
Gra jest niezwykle dynamiczna i chyba w tym leży jej największy urok. W swojej turze gracz ma do wykonania tylko jedną szybką akcję, nie ma tu więc specjalnych przestojów, co chwile inicjatywa wraca do Ciebie. Musisz z jednej strony planować długoterminowo by zbudować wybrane trasy, a z drugiej sytuacja na planszy szybko się zmienia i musisz się do tego nieustannie dostosowywać.
W wersji planszowej testowaliśmy tylko Europę, w wersji elektronicznej również USA i zdecydowanie polecam swojską wersję. Jest nieco bardziej złożona, pojawia się dodatkowy element losowy w postaci tunelów, oraz utrudnienie w postaci promów, ale to jedynie dodaje całej grze atrakcyjności. Jestem też pod wrażeniem sposobu, w jaki gra się skaluje. Po prostu, niektóre z torów na planszy są „podwójne”, co oznacza, że w grze na 4 lub 5 graczy mogą na nich zostać postawione trasy dwóch różnych graczy. Tymczasem w grze na 2 lub 3 osoby, trasy „podwójne” traktuje się jak normalne. Banalnie proste, nie wymagające kombinowania z dodatkowymi planszami i innymi cudami i dobrze sprawdzające się w praktyce.
Przyjemna, dynamiczna, lekka, ale nie pozbawiona głębi, Ticket to Ride jest grą, którą naprawdę warto sobie sprawić. Gorąco polecam.
Moja ocena: 5/5
Ostateczna ocena: 5/5
Ilość graczy: 2-5
Przeciętny czas rozgrywki: ok. 60-90 min.
Cena: ok. 150 zł
